Meningitis bacterial
توضیح کلی
مننژیت باکتریایی عفونت باکتریایی یا التهاب پرده‌های مننژ (غشاهای نازکی که مغز و طناب نخاع را می‌پوشاند). این بیماری در همه سنین دیده می‌شود، ولی در سنین زیر 2 سال و بالای 60 سال شدیدتر بروز می‌کند.
علایم شایع
تب، لرز و تعریق (در افراد شدیداً بدحال ممکن است وجود نداشته باشد)
سردرد
تحریک‌پذیری
حساسیت چشم‌ها به نور. اندازه مردمک‌ها ممکن است نابرابر باشد.
سفتی گردن
استفراغ
ضایعات پوستی قرمز یا ارغوانی رنگ (همراه یکی از انواع باکتری‌ها)
گیجی، بی‌حالی، خواب‌آلودگی یا بیهوشی
گلودرد یا سایر علایم بیماری تنفسی ممکن است مقدم بر سایر علایم بروز کند.
علل
عفونت ناشی از باکتری‌ها با منشأ:
عفونت ناحیه دیگری از بدن، نظیر ریه، گوش، بینی، گلو یا سینوس، که به پرده‌های مننژ انتشار می‌یابد.
صدمات سر نظیر شکستگی جمجمه که امکان ورود باکتری‌ها به مننژ را فراهم می‌کند.
عوامل افزایش دهنده خطر
دوره نوزادی و شیرخواری
سن بالای 60 سال
بیماریهای کاهش‌دهنده مقاومت بدن
فقر تغذیه
مصرف داروهایی که باعث ضعف دستگاه ایمنی بدن می‌شوند نظیر داروهای ضدسرطان
اعتیاد به الکل
عفونت سینوس‌ها یا عفونت‌های باکتریایی پوست اطراف چشم‌ها یا بینی
پیشگیری
اقدام به درمان طبی در مورد هرگونه عفونت در بدن
خودداری از تماس با هر فرد دچار مننژیت (بسته به نوع باکتری). افراد دارای تماس نزدیک با بیمار مبتلا به مننژیت ممکن است حتی با وجود نداشتن علایم، نیازمند درمان آنتی‌بیوتیکی برای پیشگیری باشند.
عواقب مورد انتظار
مننژیت باکتریایی در صورت عارضه‌دار نشدن، احتمالاً در عرض 3-2 هفته با درمان کاملاً بهبود می‌یابد.
عوارض احتمالی
در صورت عدم درمان سریع می‌تواند منجر به فوت یا آسیب مغزی دایمی از قبیل فلج، کاهش شنوایی، اختلالات تکلم، و اختلال هوشی شود.
درمان
اصول کلی
بررسی‌های تشخیصی عبارتند از آزمایش‌هایی نظیر قند خون و کشت از گلو، خون، بینی یا سایر کانون‌های احتمالی عفونت؛ گرفتن مایع مغزی نخاعی از ناحیه کمر؛ سی‌تی اسکن؛ و عکس ساده قفسه سینه و جمجمه.
بستری بیمار، اغلب در یک واحد مراقبت‌های ویژه (آی‌سی‌یو) لازم است.
توجه دقیق برای تشخیص فوری هرگونه عارضه احتمالی
درمان هرگونه بیماری طبی همراه
محدود کردن ملاقات با بیمار تا زمان رفع قابلیت سرایت بیماری
داروها
آنتی‌بیوتیک‌های وریدی. نوع و مقدار تجویزی آنتی‌بیوتیک به نوع باکتری عامل مننژیت، سن بیمار و سایر عوامل مرتبط با سلامتی بستگی دارد.
کورتیکواستروییدها نیز ممکن است تجویز گردند.
فعالیت
در طی مدت بستری در بیمارستان، استراحت در بستر در یک اتاق تاریک لازم خواهد بود. پس از بهبود 3-2 هفته‌ای در حد توان فعالیت‌های طبیعی خود را از سر گیرید.
رژیم غذایی
بیمار در بیمارستان ممکن است تغذیه وریدی دریافت کند. پس از ترخیص از بیمارستان یک رژیم غذایی طبیعی متعادل توصیه می‌شود. نیازی به استفاده از مکمل‌های مواد معدنی و ویتامین‌ها نیست مگر اینکه کمبود آنها وجود داشته باشد یا بیمار قادر به دریافت خوراکی طبیعی نباشد.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان دارای علایم مننژیت باکتریایی باشید.
افزایش درجه حرارت تا 3/38 درجه سانتیگراد یا بالاتر در طی درمان
اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای تجویزی ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند.
تماس با بیمار مبتلا به مننژیت
پزشکی - دانستنی های پزشکی - مننژیت باکتریایی
معاينه مصدوم در کمکهای اولیه